ალბათ ხშირად გვსმენია სიტყვები: ,,კანდიდი’’ - ეს არის ერთი დიდი ოჯახი და ბანალურადაც ჩაგვითვლია, მაგრამ მიჭირს სხვა რამ ვუწოდო ადგილს, სადაც ჩემი ცხოვრების 12 წელი გავატარე. ახლაც მახსოვს, როგორ შევედი პირველად ,,ძველი კანდიდის’’ შენობაში რაღაც ახლისა და უცხოს შიშით, მაგრამ ეს ყველაფერი გააქრო დირექტორის მომღიმარმა სახემ და თბილმა საუბარმა. ეს არის ის ზრუნვა, რომელსაც თითოეული კანდიდელი მუდამ იღებს ამ გუნდისგან. სწორად ამ მიდგომამ და დამოკიდებულებამ გვასწავლა ერთმანეთის თანადგომა და ურთიერთ სიყვარული.

კანდიდში თავს უცხოდ ვერ ვგრძნობთ, რადგან ყოველი კუთხე ჩვენი ხელებითაა შექმნილი. გარდა სწავლისა, აქ ვვითარდებით შემოქმედებითად და სულიერად, ვსწავლობთ ქველმოქმედებას. მასწავლებლების დახმარებით გვეძლევა შესაძლებლობა, აღმოვაჩინოთ საკუთრი თავი და თამამად გავიკვლიოთ გზა მომავალისკენ.
მიუხედავად იმისა, რომ აღარ ხარ მოსწავლე, არსად ქრება ძველი ურთიერთობები. უდიდესი ბედნიერებაა, როდესაც ქუჩაში შემთხვევით ხვდები შენს მასწავლებელს და ისევ ისეთი ენთუზიაზმით საუბრობთ. ამის შემდეგ კიდევ ერთხელ რწმუნდები, რომ მუდამ დარჩები დიდი ოჯახის - ,,კანდიდის’’ წევრად ❤️