"სამყარო მრგვალია და რაც შეიძლება დასასრული ჩანდეს, ასევე დასაწყისიცაა" - ბეიკერი

საუკეთესო დასაწყისი თქვენ- მომავლის თაობა ❤️

დღეს V კლასელ მარიამ ბარკალაიაზე გესაუბრებით 👧 გარდა იმისა, რომ შეგვიძლია მისი მაღალი აკადემიურ მოსწრებით ვიამაყოთ, ხშირად გვანებივრებს სასიხარულო და საინტერესო ამბებით:

მარიამი გახდა შიდა სასკოლო კალიგრაფიის კონკურსის გამარჯვებული ❤️

შიდა სასკოლო კონკურსი- "Spelling Competition"- მოიპოვა Successful Speller-ის ტიტული

ინგლისური ენისა და ქართული ენის "Swift"-ის ოლიმპიადებში მიიღო, როგორც წარმატებულის ასევე ფინალში მონაწილეობის სერთიფიკატი

საერთაშორისო დონის "ROBINSON"- ის კონკურსში (ინგლისური ენა) რეგიონალურ დონეზე მოიპოვა პირველი ადგილი და ოქროს მედალი

მარიამი საკმაოდ ხშირად არის ჩართული სასკოლო აქტიოვებებში♟განსაკუთრებით უნდა გავუსვათ ხაზი მის თბილ, ტოლერანტულ დამოკიდებულებებს მეგობრების მიმართ, რომელიც მარიამს მისი კომუნიკაციური უნარიდან გამომდინარე საკმაოდ ბევრი ჰყავს ❤️ იგი ყოველთვის პატივისცემით უსმენს გარშემომყოფ ადამიანებს.

III კლასის მოსწავლეები ეთნოგრაფიულ მუზეუმს ეწვივნენ

კლასის ხელმძღვანელი_ ნინო ქობულაშვილი.

გვსურს გაგაცნოთ II კლასის მოსწავლეები -ლუსი ბეკურაშვილი და ნიკოლოზ კარაპეტიანი

აღსანიშნავია მათი წარმატება 2020-2021 სასწ. წლის "კინგსის" შემოდგომის ოლიმპიადაზე, სადაც მათ სამ საგანში (ქართული, მათემატიკა და ინგლისური) I ხარისხის დიპლომები და ოქროს მედლები მოიპოვეს. ასეთი წარმატება ყოველთვის სასიხარულოა, თუმცა განსაკუთრებით დასაფასებელია, როდესაც მოსწავლე პირველად გადის ოლიმპიადაზე და ასეთ შედეგებს აჩვენებს ❤️

კლასის ხელმძღვანელი- ეკატერინე ხმალაძე.

წარმატებებს ვუსურვებთ ლუსის და ნიკოლოზს ❤

ალბათ ხშირად გვსმენია სიტყვები: ,,კანდიდი’’ - ეს არის ერთი დიდი ოჯახი და ბანალურადაც ჩაგვითვლია, მაგრამ მიჭირს სხვა რამ ვუწოდო ადგილს, სადაც ჩემი ცხოვრების 12 წელი გავატარე. ახლაც მახსოვს, როგორ შევედი პირველად ,,ძველი კანდიდის’’ შენობაში რაღაც ახლისა და უცხოს შიშით, მაგრამ ეს ყველაფერი გააქრო დირექტორის მომღიმარმა სახემ და თბილმა საუბარმა. ეს არის ის ზრუნვა, რომელსაც თითოეული კანდიდელი მუდამ იღებს ამ გუნდისგან. სწორად ამ მიდგომამ და დამოკიდებულებამ გვასწავლა ერთმანეთის თანადგომა და ურთიერთ სიყვარული.

კანდიდში თავს უცხოდ ვერ ვგრძნობთ, რადგან ყოველი კუთხე ჩვენი ხელებითაა შექმნილი. გარდა სწავლისა, აქ ვვითარდებით შემოქმედებითად და სულიერად, ვსწავლობთ ქველმოქმედებას. მასწავლებლების დახმარებით გვეძლევა შესაძლებლობა, აღმოვაჩინოთ საკუთრი თავი და თამამად გავიკვლიოთ გზა მომავალისკენ.
მიუხედავად იმისა, რომ აღარ ხარ მოსწავლე, არსად ქრება ძველი ურთიერთობები. უდიდესი ბედნიერებაა, როდესაც ქუჩაში შემთხვევით ხვდები შენს მასწავლებელს და ისევ ისეთი ენთუზიაზმით საუბრობთ. ამის შემდეგ კიდევ ერთხელ რწმუნდები, რომ მუდამ დარჩები დიდი ოჯახის - ,,კანდიდის’’ წევრად ❤️

"მეექვსე კლასში ვიყავი, როდესაც "კანდიდში" ტირილით გადმომიყვანეს. დღეს კი ვთვლი, რომ ეს საუკეთესო გადაწყვეტილება იყო. აქ ჩემთვი წარმოუდგენელი გარემო დამხვდა. ყველა ერთმანეთს იცნობდა და ერთმანეთზე ზრუნავდა. ამ ფაქტმა გამაკვირვა, მომხიბლა და მომანდომა მისი ნაწილი გავმხდარიყავი. გარდა ამისა, უფრო მეტად გამიმარტივა ახალ გარემოში ადაპტაცია. ჩაკეტილი, თავმდაბალი და ეჭვებით აღსავსე ბავშვი ვიყავი. კანდიდში გატარებულმა წლებმა კი საკუთარი თავის რწმენა გამიჩინა და მივხვდი, რომ ყველა ბავშვი ინდივიდუალური, გონიერი და პერსპექტიულია, მათ შორის მეც ვარ.

სკოლაში უამრავი შემოქმედებითი პროექტი განვახორციელეთ, რამაც მიმახვედრა, რომ ჩემი მომავლის პროფესია არქიტექტურა იყო. რომ არა კანდიდი, ალბათ მეტ დროს დავკარგავდი საკუთარი თავის ძიებაში.

ყველა ფიქრობს, რომ სკოლის დამთავრების შემდეგ მეგობრები და მოგონებები იქვე რჩება, მაგრამ კანდიდი გამონაკლისია. დღემდე ჩემი გარემოცვის დიდი ნაწილი კანდიდელებისგან შედგება. ეს კი, სწორედ ამ სკოლის კოლექტივის დამსახურებაა, რომელიც ერთიანად ჯანსაღ გარემოს ქმნის. ყოველთვის ვამაყობ და ვიამაყებ "კანდიდელის" სტატუსით." ❤️

რთულია ჩემთვის რაიმეზე ემოციურად წერა ან საუბარი, მაგრამ პირველი რასთანაც „კანდიდი“ ასოცირდება სწორედ ემოციაა. დღემდე ვთვლი, რომ ჩვენი სკოლა იმდენადვე მნიშვნელოვანია თითოეული მოსწავლის ცხოვრებაში რამდენადაც ოჯახი. ეს ყველაფერი კი იმიტომ, რომ მასწავლებლები თუ დირექტორი მუდამ თანაბრად გინაწილებენ სითბოს, არასდროს გაგრძნობინებენ რომ მათი ვალდებულება ხარ და გაძლევენ საშუალებას მათთან ურთიერთობით სიამოვნება მიიღო...

ერთი წლის წინ, ჯერ კიდევ აბიტურიენტი, ვერც კი ვაანალიზებდი, რომ ,,კანდიდის” კურსდამთავრებულის ამპლუაში მომიწევდა წერა. ექვსი წლის, როდესაც მშობლებმა ხელჩაკიდებული მიმიყვანეს სკოლაში, ვერ ვხვდებოდი, თუ რამდენად გასაოცარი ეტაპი დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში. ვუყურებდი თანატოლებს, მაგრამ არ ვიცოდი, რამდენ ბედნიერ წამს გამოვცდიდით ერთად. წლები გადიოდა, კანდიდური დღეები ერთმანეთს ემატებოდა...

სანამ რაღაც არ გაქრება ჩვენი ცხოვრებიდან მანამდე ვერ ვხვდებით მის ფასს. გეთანხმებით, ძალიან პათეტიკური ფრაზაა, მაგრამ ნამდვილად რეალობაა. მე მაშინ მიხვდი ამას, როცა „კანდიდიდან“ საქართველოს ერთ-ერთ ყველაზე დიდ უნივერსტეტში ჩავაბრე და სასწავლებელში ოჯახისა და სიმყუდროვის შეგრძნება დავკარგე.

სტუმრად ი. გოგებაშვილის სახლ-მუზეუმში

II ა კლასი, დამრიგებელი- ეკატერინე ხმალაძე ❤️