მე კანდიდელი ვარ! იმ პატარა და თბილი ოჯახის წევრი, რომელსაც კანდიდი ჰქვია. აქ გავიზარდე, ჩამოვყალიბდი პიროვნებად, ვისწავლე პრობლემის გადაჭრის მარტივი და სწრაფი გზები და რაც მთავარია, მივიღე განათლება, რომელიც ნებისმიერი ადამიანისთვის მნიშვნელოვანია. ამბობენ, სკოლა ის ადგილია,სადაც ცხოვრების საუკეთესო მომენტებს აგროვებ და თვალისჩინივით უფრთხილდები,რათა მეხსიერებიდან არასდროს ამოიშალოს და გახსენებისას ღიმილი მოგგვაროსო. მეთერთმეტე კლასში,როდესაც აბიტურიენტობას მივუკაკუნე, მივხვდი,რომ სკოლის წლების შეგრძნება თითქოს სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, მითუმეტეს თუ ჩემსავით ნოსტალგიური ადამიანი ხარ. სწორედ კანდიდი მეხმარებოდა ამ ყველაფერში, თუნდაც გასვლითი ღონისძიებებით, კარნავალითა და უამრავი საინტერესო დღით, რომელსაც მე აქ, კანდიდში ვატარებდი. ვიცი, რომ სკოლაში მისვლისას ისევ ისეთი სითბო და სიყვარული დამხვდება,როგორიც დავტოვე და ვიცი, რომ მე დღესაც კანდიდელი ვარ! ეს ყოველთვის ასე იქნება. როგორც მაია მასწი იტყოდა -" ყოფილი კანდიდელი არ არსებობს.“ დიახ, მთავარია ერთხელ შეაბიჯო ამ სივრცეში და შენ ეს სტატუსი ცხოვრების ბოლომდე გაგყვება!