რატომ კანდიდი?
ჩემი დადებითი დამოკიდებულება საბოლოოდ მაშინ გავამართლე, როცა გამოცდაზე, ალბათ, ერთადერთი აღმოვჩნდი, ვრომელსაც ცხოვრების ახალი ეტაპის დაწყება მხოლოდ იმიტომ ეთაკილებოდა, რომ სკოლის დატოვება არ უნდოდა. ვუსმენდი სხვა აბიტურიენტებს და მიხაროდა, რომ ცხოვრების უმეტესი ნაწილი იქ არ გავატარე, საიდანაც ამხელა ნეგატივი დამრჩებოდა. ,,კანდიდის“ სწავლის დონეზე საუბარს აზრიც არ აქვს. ყოველ წელს მოსწავლეების მაღალი შედეგი, სათქმელს თვითონვე ამბობს. ეს არის ადგილი, სადაც არა მარტო მასწავლებელი, არამედ დირექტორიც შენი მეგობარია. დერეფანში უამრავი სითბოთი სავსე თვალების წყვილი რომ გიყურებს, ზუსტად ის გარემოა. პატარა სახლია,სადაც ხელოვნებასა და შემოქმედებას პატივს სცემენ და ყველანაირად ხელს გიწყობენ შენც შექმნა რაიმე შენებური. ნიჭის პატარა ბუდეა და ყველაფერს აკეთებენ იმისათვის, რომ ამ ნიჭის არცერთი ნამცეცი არ დაიკარგოს. ,,კანდიდი“ მართლა ჩემი სახლია და, იმის მიუხედავად, რომ სკოლა დავამთავრე, არ დამზარებია და, ალბათ, არც დამეზარება აქ დროის გატარება. ,,კანდიდის“ კედლები ჩემს უამრავ მოგონებას იტევს, რომელიც ყოველთვის ტკბილად გამახსენდება. ეს ის სივრცეა, სადაც გრძნობ, რომ უყვარხარ და გიყვარს და აქამდეც არაერთხელ მითქვამს და კიდევ გავიმეორებ, რომ ,,კანდიდი“ არის ადგილი, სადაც მე სიყვარული ვისწავლე.