რატომ კანდიდი?!
კანდიდი-ადგილი, სადაც ცხოვრების უდიდესი ნაწილი გავატარე, გარემო, რომელმაც ჩემს მეხსიერებასა და გულში წარუშლელი კვალი დატოვა. ჩემი მოგონებების უამრავი, ყველაზე თბილი და მნიშვნელოვანი ფრაგმენტი მყარ, ურყევ, მჭიდრო კავშირშია სკოლასთან, რომელმაც მრავალი რამ მასწავლა. კანდიდი 12 წლის განმავლობაში ჩვენთან ერთად ვითარდებოდა, იზრდებოდა და უმჯებესდებოდა. ყოველი ჩვენგანისთვის ის ერთ დიდ ოჯახს, უსაყვარლეს ადგილს წარმოადგენდა. ადგილს, რომელიც მუდამ მოთმინებით გელოდა, მიუხედავად შენი შეცდომებისა. გელოდებოდნენ მასწავლებლები და კლასელები. როცა, თუნდაც, დაგვიანებული შეაბიჯებდი კლასში, აუცილებლად იგრძნობდი რაღაც უცნაურ სითბოსა დასიმშვიდეს, რომელსაც არღვევდა ზარის გამჭოლი და უსიამოვნო ხმა. ეს ხმა ძალაუნებურად გაფხიხლებდა, სასწავლო განწყობას გიქმნიდა .
როცა ჩემი ცხოვრების სასკოლო ეტაპი დასრულდა, დასრულდა თინეიჯერული ასაკის ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო და აქტიური წლები , აღმოჩნდა, რომ ეს არც ისეთი მარტივი იყო. მაგრამ ეს მე და ჩემმა მეგობრებმა ყველამ ერთად შევძელით, შევძელით იმიტომ, რომ სკოლაში დამკვიდრებულმა თავისუფალმა გარემომ, სკოლიდან გამოყოლილმა დიდმა სიყვარულმა და სითბომ, სკოლის მიერ მოცემულმა საკუთარი თავის რწმენამ მოგვცა უნარები და შესაძლებლობები, ამაყი, თამამი ნაბიჯები შეგვედგა ახალ სამყაროში, დაგვეწყო ახალი ეტაპი დამოუკიდებლად, დაგვეწყო ახალი ეტაპი უკვე როგორც პიროვნებებს, რომელთაც იციან რა უდათ და საკუთარი მიზნები ნათლად აქვთ ფორმირებული.
და რატომ კანდიდი.....?!.
ალბათ იმიტომ,რომ იქ ვუყვარვართ, ალბათ იმიტომ, რომ იქაურობა გვიყვარს, ალბათ იმიტომ, რომ იქ ყოველთვის გველიან....!
რატომ კანდიდი? რატომაც არა...?!