ალბათ ხშირად გვსმენია სიტყვები: ,,კანდიდი’’ - ეს არის ერთი დიდი ოჯახი და ბანალურადაც ჩაგვითვლია, მაგრამ მიჭირს სხვა რამ ვუწოდო ადგილს, სადაც ჩემი ცხოვრების 12 წელი გავატარე.

"მეექვსე კლასში ვიყავი, როდესაც "კანდიდში" ტირილით გადმომიყვანეს. დღეს კი ვთვლი, რომ ეს საუკეთესო გადაწყვეტილება იყო.

რთულია ჩემთვის რაიმეზე ემოციურად წერა ან საუბარი, მაგრამ პირველი რასთანაც „კანდიდი“ ასოცირდება სწორედ ემოციაა.

ერთი წლის წინ, ჯერ კიდევ აბიტურიენტი, ვერც კი ვაანალიზებდი, რომ ,,კანდიდის” კურსდამთავრებულის ამპლუაში მომიწევდა წერა. ექვსი წლის, როდესაც მშობლებმა ხელჩაკიდებული მიმიყვანეს სკოლაში, ვერ ვხვდებოდი, თუ რამდენად გასაოცარი ეტაპი დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში. ვუყურებდი თანატოლებს, მაგრამ არ ვიცოდი, რამდენ ბედნიერ წამს გამოვცდიდით ერთად. წლები გადიოდა, კანდიდური დღეები ერთმანეთს ემატებოდა...

სანამ რაღაც არ გაქრება ჩვენი ცხოვრებიდან მანამდე ვერ ვხვდებით მის ფასს. გეთანხმებით, ძალიან პათეტიკური ფრაზაა, მაგრამ ნამდვილად რეალობაა. მე მაშინ მიხვდი ამას, როცა „კანდიდიდან“ საქართველოს ერთ-ერთ ყველაზე დიდ უნივერსტეტში ჩავაბრე და სასწავლებელში ოჯახისა და სიმყუდროვის შეგრძნება დავკარგე.

სტუმრად ი. გოგებაშვილის სახლ-მუზეუმში

II ა კლასი, დამრიგებელი- ეკატერინე ხმალაძე ❤️

გაიცანით, ეს მარიამია ❤️

✅️თვითმართველობის მიერ ინიცირებული შეხვედრა
დიზაინერი მაკა კვიციანი❣️
ყველაზე გულწრფელი და თბილი მესაუბრე💯💞
#მადლობაშესაძლებლობისთვის

მადლობა ჩვენი ჭადრაკის პედაგოგ- გიორგი გოგიჩაიშვილს ❤️

გახსოვდეთ, ცხოვრებაში მთავარი სტრატეგიაა

დღეს გაგაცნობთ თეკლა გილაშვილს- ერთ-ერთ საინტერესო და საოცარი ნებისყოფით გამორჩეულ მოსწავლეს.